விருதும், தர்மசங்கடமும்!

புன்னகை J அவர்கள் எனக்கு சுவராசியமான பதிவர் என்று விருது வழங்கி இருக்கிறார். அவரது உணர்வுகளுக்கும், விருப்பத்திற்கும் என் மரியாதையை செலுத்துகிறேன். நன்றி J.

இப்போது இந்த விருதை நான் மேலும் ஆறு பதிவர்களுக்கு வழங்க வேண்டும். அப்படி ஒரு விதி.

பத்து மாதங்களுக்கு முன் வலைப்பக்கங்களில் எழுத ஆரம்பித்தபோது,  நான் பிற பதிவர்களின் வலைப்பக்கங்களுக்குச் சென்று அனேகமாய் வாசிப்பது கிடையாது. பின்னூட்டம் எழுதியவர்கள் மூலமாக ஒன்றிரண்டு பேர்களே தெரியும். யார் யாரெல்லாம் எழுதிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்றும் தெரியாது. வடகரை வேலன் அவர்கள்தான் அந்த ஜன்னலைத் திறந்து வைத்தவர்.

நான் இஷ்டத்துக்கு மேய்ந்து திரிய ஆரம்பித்தேன். ஒன்றிலிருந்து ஒன்றாய் அருமையான வலைப் பக்கங்கள் அறிமுகமாயின.  சில பக்கங்கள் என்னை விடாமல் பிடித்து வைத்துக் கொண்டன. சில பக்கங்கள் புதிய எழுத்துக்களை அறிமுகமாக்கின. சில பக்கங்கள் சட்டென்று சிரிப்பை வரவழைத்தன. சில பக்கங்கள், சாதாரண விஷயங்களையும் சுவராசியமாய்ச் சொல்லின. சில பக்கங்கள் கொம்பு முளைத்து விரட்டின. எல்லாமே சுவராசியமான அனுபவங்கள்தான். இன்னமும் தேடித் திரிந்து கொண்டே இருக்கிறேன்.

ஒவ்வொருவருக்கும் தனிப்பட்ட ரசனைகள், கருத்துக்கள் இருக்கின்றன. அவைகளோடு வெகு எளிதாக ஒத்துப் போய்விடுகிறது மனித மனம். கருத்துக்கள் வேறுபட்டாலும், ரசனைகள் ஒத்துப் போனால் அதையும் கொண்டாட ஆரம்பிக்கிறது தெளிவு. புதுமைகளைத் தேடுவதில் ரசனையையும், கருத்துக்களையும் தாண்டிச் செல்கிறது பக்குவம். எல்லாவற்றையும் ரசிக்கின்றன குழந்தையின் கண்கள். தருணங்களில் நாம் இந்த எல்லாமுமாகவே இருக்கிறோம். வெவ்வேறாக அல்ல!

இப்படியான, எனது வாசிப்பின் வழியே நான் அறிந்த பலருக்கு இந்த விருது வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. யாருக்கெல்லாம் வழங்கப்படவில்லையெனத் தெரியவில்லை. என்னைத் தாண்டிச் செல்ல முடியாமல், இந்த தொடர் கண்ணி அறுந்துபோவதில் மிகுந்த வருத்தமே! மன்னியுங்கள்.....

*