பிள்ளை நிலா

ஒருநாள் குழந்தைக்கு நிலாவை அம்மா காண்பித்தாள்.
வாசலுக்கு வெளியே ஓடி நிலாவைப் பார்ப்பதும், வருவதாகவும் அந்த இரவில் குழந்தை விளையாட ஆரம்பித்தது.
“நிலா தனியாக இருக்கு! நண்பர்கள் இல்லையா?”
“இருக்கு. எல்லா நட்சத்திரங்களும் அதற்கு நண்பர்கள்தான்”
“நிலா எனக்கும் நண்பனா?”
“ஆமாம், என் கண்ணே!”
“நிலா பள்ளிக்கூடம் போகுமா?”
“ம்.... நிலாவுக்கு எல்லாப் பாடமும், பாட்டும் தெரியும்”
“நிலா விளையாடுமா”
“நிலா மேகத்தில் ஒளிந்து விளையாடும்”
“நிலா தூங்குமா?’
“நிலா காலையில்தான் தூங்கும்”
கண்ணை மூடுவதும், விழித்து கேள்வி கேட்பதுமாக இருந்தது குழந்தை.
“நிலாவுக்கு அம்மா யாரு?”
“அம்மாவைத் தேடித்தான் போய்க் கிட்டே இருக்கு” அம்மா குழந்தையைத் தட்டிக் கொடுத்தாள்.
“நிலா தரைக்கு வருமா?”
“நீ சிரித்தால் வரும்”
குழந்தை சிரித்துக்கொண்டே தூங்கிப் போனது.

*