இது பதிவு அல்ல!

வணக்கம்.

வங்கி, தொழிற்சங்க வேலைகள், அவ்வப்போது கூட்டங்கள், பயணங்கள், புத்தகங்கள், நண்பர்களோடு அரட்டை,  என கழிந்த நாட்களிலிருந்து திடுமென சென்ற செப்டம்பர் இறுதி வாரத்தில் வலைப்பக்கம் வந்து நின்றேன். இழுத்து வந்து விட்டதில் பெரும் பங்கு தீபாவுக்கு உண்டு. எதாவது பதிவு போட்டுவிட்டு பேசாமல் இருந்தேன். தெரிந்த இரண்டு மூன்று பேருக்கு மட்டும் தகவல் தெரிவித்தேன். ஒரு நண்பர் “நல்லா எழுதுறீங்க... நிறைய பேருக்கு போய்ச் சேரணும்” என்று  நிறைய இ-மெயில்களைச் சேகரித்து அனுப்பி வைத்தார். ஓ, இப்படி அனுப்ப வேண்டும் போல என்று நானும் அதன்படியே செய்தேன். “ஏன் இப்படி தொந்தரவு செய்கிறீர்கள்... “ என்று ஒருவர் கோபப்பட்டு மெயில் அனுப்பினார். பிறகு எழுத்தாளர் எஸ்.ராமகிருஷ்ணனுடன் பேசும்போது,  “ஒங்க பிளாக்கை நா படிச்சுட்டு வர்றேன்...  நீங்க தமிழ்மணம், தமிழிஸ்ல சேருங்க என்று முகவரி சொன்னார். அங்கு போன பிறகுதான் எத்தனை பேர் இங்கு எழுதிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள், இது எவ்வளவு பெரிய உலகம் என்பதை புரிந்து கொண்டேன். என்னை பலரிடமும் கொண்டு போய்ச் சேர்த்ததில் தமிழ்மணத்திற்கும், தமிழிஸுக்கும் பெரும் பங்கு உண்டு. நன்றி சொல்லிக் கொள்கிறேன்.

இதர பிளாக்கர்களைப் பார்த்த பிறகு, அவர்களின் டெம்ப்ளேட்டுகளை விதவிதமாய்ப் பார்த்து நானும் அடிக்கடி டெம்ளேட்டுகளை மாற்றும் முயற்சிகளில் ஈடுபட்டேன். சின்னக்குழந்தைகள் மரப்பாச்சி பொம்மைக்கு புதுசுபுதுசாய் ஆடைகள் செய்து அழகு பார்ப்பது போல் ஒரு சுவராஸ்யம். இனி மாற்றுவதாய் எண்ணம்  இல்லை.

மண்டையைப் பிசைந்து, ரொம்பத் தீவீரமாக அலசி எல்லாம் எழுதுவதில்லை. எல்லோருக்கும் காட்ட முடிகிற எனது டைரியின் பக்கங்களாகவே பதிவுகள் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். காலையில் எழுந்து எனக்குப் பிடித்ததை, பாதித்ததை, மற்றவர்களுக்கு சொல்ல வேண்டும் என்று தோன்றுவதை  பதிவு செய்துவிட்டு, வங்கிக்குச் சென்று விடுவேன்.  இரவில் வந்து பின்னூட்டங்களுக்கு பதில்கள் போடுவதும், எனக்குப் பிடித்த வலைப்பக்கங்கள் சென்று படிப்பதும் நடக்கிறது. நான் சிரிக்க, பிரமிக்க, லயிக்க மயங்க இங்கு நிறைய நிறைய இருக்கிறார்கள். வலைப்பக்கங்களில் படிப்பது திருப்தி அளிக்கிறது என்றாலும் புத்தகங்கள் படிப்பது குறைந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறது. வருத்தம்தான். சரி செய்ய வேண்டும். இதுவரையில் நான் எழுதியதில் கொஞ்சம் இலக்கியமாகத் தேறும் என நினைக்கிறேன். அவைகளை மேலும் செழுமையாக்கி புத்தகமாக கொண்டு வரலாம் என ஒரு ஆசை இருக்கிறது.

சந்தோஷமோ, கோபமோ அப்படியேத் தெரிவித்துவிட வேகம் வருகிறது. இப்படித்தான் ‘அறிவற்றவர்கள்’ என்னும் வார்த்தையும் ஒரு பதிவில் வெளிப்பட்டது. பலர் அந்தப் பதிவிற்கு ஆதரவு தெரிவித்திருந்தாலும் நெருக்கமானவர்கள் ‘கொஞ்சம் நிதானமாக எழுதலாமே’ என இ-மெயிலிலும், போனிலும் உரிமையுடன் சொன்னதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும் என நினைத்திருக்கிறேன். சொல்ல வந்ததை அவர்கள் குறை கூறவில்லை. சொல்லிய விதம் சரியில்லை என்றார்கள்.

டிசம்பர் மாதத்திலிருந்து,  வலையுலகம் பற்றி தொடர் ஒன்றை செம்மலர் மாதப் பத்திரிக்கையில் எழுதி வருகிறேன். வலைப்பக்கங்கள் குறித்த என் அனுபவங்களை வெளிப்படுத்தியும். பிடித்த வலைப்பக்கங்களை அறிமுகம் செய்தும், முக்கிய பதிவுகளை எடுத்துக் காட்டியும் வருகிறேன். இதுவரை ஜ்யோவ்ராம் சுந்தர், தீபா, ராமச்சந்திரன் உஷா, தங்கராசா ஜீவராஜ், அனுஜன்யா, செல்வேந்திரன், தமிழ்ச்செல்வன் ஆகியோரை குறிப்பிட்டு இருக்கிறேன். இன்னும் நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள். எழுத வேண்டும்.

வலைப்பதிவாளர்களில் வடகரை வேலன் அவர்கள் சிவகாசி வந்திருக்கும்போது என்னைத்தேடி வங்கிக்கிளைக்கு வந்திருந்தார். நான் அன்று லீவு. கிளையில் போன் நம்பர் பெற்று, பேசி, என் அழைப்பின் பேரில் சாத்தூர் வந்தார். அவர்தான் நான் நேரில் சந்தித்த முதல் வலைப்பதிவாளர். அருமையானவர். வலைப்பதிவாளர்களோடு என் வாசலைத் திறந்து வைத்தவர் அவர்தான். அனுஜன்யாவோடு இருமுறை பேசி இருக்கிறேன். ஜ்யோவ்ராம்சுந்தரோடு பேசியிருக்கிறேன். செல்வந்திரேனோடு பேசிக்கொண்டு இருக்கிறேன். தாமிராவோடும், முரளிக்கண்ணனோடும் பேசியிருக்கிறேன். அவர்களது முயற்சியால் சென்னைக்கு வந்திருந்தபோது நம் நண்பர்கள் சிலரை சந்தித்து ஒரு டீக் குடிக்க முடிந்தது. மகிழ்ச்சியான தருணங்கள் அவை. வலைப்பக்கத்தில் அறிந்து கொண்டிருந்தாலும் எப்போதாவது முடிந்தால் நாம் ஒருவரையொருவர் பார்ப்பதும் அற்புதமானதுதான். எல்லோரும் மனிதர்கள்தானே.

இந்த நட்சத்திர வாரம் படு உற்சாகமாக கழிந்தது. தினமும் இரண்டு பதிவுகள் இட்டிருக்கிறேன். ரொம்ப மெனக்கெடவெல்லாம். இல்லை. ஒரே மாதிரியான பதிவுகள் இருக்கக் கூடாது என்று மட்டுமே கவனமாயிருந்தேன்.எப்படியிருந்தது என்பதை நீங்கள்தான் சொல்ல வேண்டும். என்னைச் செப்பனிடவும், செழுமை படுத்தவும் உங்களுக்கும் உரிமை உண்டு.

நட்சத்திர வாரத்திலிருந்து விடைபெறுகிறேன். வழக்கம் போல நாளை சந்திப்போம்.

நன்றி.

அன்புடன்

மாதவராஜ்