ஏன் இந்தக் கொலை வெறி!

ஆர்க்குட் பக்கமே தலைகாட்ட முடியவில்லை. போக மாட்டேன் என்று அங்கு அவர் உட்கார்ந்து அழிச்சாட்டியம் பண்ணிக்கொண்டு இருக்கிறார். முக்கிய இணையப் பக்கங்கள் எங்கு போனாலும் நானே வருவேன் என்று பாடியபடி தோன்றுகிறார். திகிலாய் இருக்கிறது. வெற்றிக்கு அடையாளமாய் இரண்டு விரல்களை நீட்ட வேறு செய்கிறார். திரும்பத் திரும்ப முகத்தைக் காட்டி நிலைநிறுத்திக் கொள்ளப் பார்க்கும் உத்தி இது. செல்போன்களையும் விடப் போவதைல்லையாம். மக்கள் மனதைத் தவிர அனைத்து இடங்களையும் பிடித்துக் கொள்வது என்ற முடிவு போலும். ஏன் இந்தக் கொலைவெறி.  யார் அவர் எனத் தெரிகிறதா?

000

சென்ற வாரம் மதுரைக்குப் போயிருந்தேன். மாட்டுத்தாவணி பஸ் ஸ்டாண்டில் அனைத்துப் படங்களின் டி.வி.டிக்களும் கிடைக்கும். ஒரு கடையில் போய் வாரணம் ஆயிரம் கேட்டேன். மேலும் கீழுமாய்ப் பார்த்து “சார் போங்க சார்” என்றார் கடைக்காரர். கொஞ்சம் தள்ளி இன்னொரு கடையில் போய் கேட்டேன். “வேறு எந்தப் படம் என்றாலும் கேளுங்கள்... அந்தப் படம் கிடைக்காது” என்றார்கள். இன்னொருவர் “எங்கு வந்து எதைக் கேட்கிறீர்கள்” என்று அதிர்ச்சியோடு பார்த்தார். “சார்... இங்க நிக்காதிங்க.. போயிருங்க... ஒங்களுக்கும் நல்லதில்ல... எனக்கும் நல்லதில்ல... தொடர்ந்து கடை நடத்தணும்” என்றார். அப்புறம்தான் எனக்குப் புரிந்தது. உங்களுக்குப் புரிந்ததா? ஏன் இந்தக் கொலைவெறி?

000

இப்போது இரண்டு வாரங்களாய் பார்க்கிறேன். நான் எந்தப் பதிவு செய்தாலும் தாறுமாறாய் தமிழ்மணத்தில் எதிர் ஓட்டுக்கள் விழுகின்றன. நமது பார்வைகள், கருத்துக்கள் சிலருக்குப் பிடிக்கவில்லை என புரிந்து கொண்டேன். அது அவர்களின் உரிமை என்பதும் சரிதான். ஆனால் குழந்தைகள், நாட்டுப்புறக் கதைகள் என எதைப் பற்றி எழுதினாலும் அந்த திருவிளையாடல்கள் தொடர்கின்றன. நேற்று எழுதிய ஜப்பானியப் பழங்கதை பதிவிட்டு ஒரு மணிநேரம் கழித்துப் பார்த்தால் 0/5 என்று ஓட்டுக்கள் விழுந்திருந்தன. அந்தக் கதையில் என்ன பிடிக்காமல் இருக்கிறது எனத் தெரியவில்லை. தமிழ்மண நட்சத்திரம் ஆகியதிலிருந்துதான் இப்படியான ஆதரவுக்கரங்கள் நீட்டப்படுகின்றன. ஏன் இந்தக் கொலை வெறி?

000

நேற்று இரவு இணையத்தில்தான் இந்தக் குட்டிக் கதையைப் படித்தேன். ஒரு ஊரில் ஒரு ராஜா. அவருடைய ஒரு கண் நன்றாக இருக்கிறது. இன்னொரு கண் அரைகுறையாய் மூடி பூ விழுந்து போய் இருக்கிறது. தன்னை உள்ளது உள்ளபடியே, தனக்கு திருப்தி அளிக்குமாறு ஓவியம் வரைய வேண்டும் என்று அரசன் ஓவியர்களுக்கு அழைப்பு விடுக்கிறான். மூன்று ஒவியர்கள் முன்வருகிறார்கள். ஒருவன் உள்ளபடியே வரைந்து கொடுக்க, அரசன் தன்னை இப்படி அசிங்கமாக வரைந்து விட்டானே என்று அவனுக்கு மரணதண்டனை கொடுக்கிறான். இன்னொருவன் இரண்டு கணகளையும் முழுமையானதாய், அழகானதாய் வரைந்து கொடுக்கிறான். தன்னை பரிகாசம் செய்துவிட்டதாக அவனுக்கும் மரணதண்டனை அளிக்கிறான் அரசன். ஏன் இந்தக் கொலை வெறி? இந்த நிலையிலும் மூன்றாம் ஓவியன் அரசனைப் படம் வரைந்து கொடுத்து பாராட்டுப் பெற்று விடுகிறான். எப்படி எனத் தெரிகிறதா?

 

*