எழுத்தாளர்கள் வண்ணதாசன், தமிழ்ச்செல்வனுக்கு என் அன்பும், நன்றியும்!

தீராத விளையாட்டுத்  தாத்தாவை எழுத்தாளர் தமிழ்ச்செல்வன் அற்புதமான சிறுகதை படித்தது போலிருக்கிறது என்றார். தமிழ் படைப்புலகில், ஆண் பெண் உறவு குறித்து அக்கறையாகவும் , ஆரோக்கியமாகவும் எழுதுகிற மிகச்சிலரில் அவரும் ஒருவர் என்பதால் எனக்கு சந்தோஷமாயிருந்தது.

இது போதாது என்று, இன்று காலை எழுத்தாளர் வண்ணதாசன் அவர்கள் “தீராத விளையாட்டுத் தாத்தாவை படித்தேன். மாது! நீங்கள் நாவல் எழுதும் நேரம் வந்திருக்கிறது என நினைக்கிறேன்” என்றார். என்ன பேச என்று தெரியாமல் நெகிழ்ந்து போனேன். சாய்ங்காலம் வீட்டுக்கு வந்தால் எழுத்தாளர் வண்ணதாசனின் மெயில் ஒன்றும் வந்திருந்தது. அவருக்குத்தாம் எழுத்துக்களும், அர்த்தங்களும், எப்படி வசப்படுகின்றன!

இதுதான் அந்தக் கடிதம்:

அன்புமிக்க மாதவராஜ்,

வணக்கம்.

வயதாகி வந்த காமம் சித்திரத்தைத் தாண்டிச் செல்கிறது இந்த தீராத விளையாட்டு.. கணபதி தாத்தாவாக நான் இருக்கிறேன். அவர் வாங்கிவைத்திருக்கிற ராஜேஸ்வரியின் மகளுக்கான் பொம்மையாகவும் நானே இருக்கிறேன்.

இறந்து போன உறவினரின் ட்ரங்குப் பெட்டியைத் திறந்து பார்க்கிற நேரத்தில், அந்த இறந்துபோன மனிதனின் மொத்த வாழ்வையும் அல்லவா நாம், சம்பந்தத்துடனும் சம்பந்தமின்றியும் திறந்து பார்க்க நேர்கிறது. எங்கள் தாத்தா இறந்துபோன பின் திறந்து பார்த்த அவருடைய மரப் பெட்டியில் இருந்த எத்தனையோ பழுப்புக் காகிதங்களில் எனக்கு ரொம்பப் பிடித்தவை அவர் வேலைபார்த்த UPASI  என்று மயில் படம். பதிக்கப்பட்ட தேயிலைத் தோட்ட அலுவலகம் சார்ந்த வெற்று உறைகளும், ஒரு மாட்டு வாகடப் புத்தகமும் தான்.

தாத்தாவுக்கு பசு மாடுகள் பிடிக்கும். தாத்தாவின் வாடை தொழுவிலும், தொழுவின் வாடை தாத்தாவிடமும் அடிக்கும். தாத்தா இறந்த பிறகு ஒரு பசுவுக்கு நானே பேறுகாலம் பார்த்தேன். ஒரு கன்றுக்குட்டி முன்கால்கள் மேல் முகம்பதிய இந்த மண்ணுக்கு வருகிற நேரத்தின் அற்புதம் இன்னும் என்னை,பார்க்கிற ஒவ்வொரு கன்றுக்குட்டியையும் தடவிக்கொடுக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. தோல் கண்ணுக் குட்டிகள் பற்றிச் சொல்ல வேண்டும் எனில் அது இன்னொரு துயரக் கதை.

ஏசுவைத் தச்சனின் மகன் என்கிறார்கள். அந்த வகையில் தாத்தா ஏசுவின் தகப்பனாக இருக்கத் தகுந்தவர். மாட்டுக்கும் கன்றுக்குட்டிக்கும் புண்ணாக்குத் தண்ணீர் வைக்கிற தொட்டிகளை அவரே செய்வார். அழகழகான மரப்பட்டைகளால் ஆன அந்தத் தொட்டிகளின் நேர்த்தியும், கன்றுக்குட்டிகள் குனிந்து அருந்தும் உயரத்தில் அவர் அதைச் செய்திருக்கிற கச்சிதமும் நான் ஏதாவது ஒரு கதையெழுதும்போது பிடிபட்டிருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும்.

எங்கள் தாத்தாவுக்கும் கிளி போல ஒரு பொண்டாட்டியும் குரங்கு போல வைப்பாட்டியும்’ உண்டென்று சொல்வார்கள். கிளி தன் எணபது வயது வரை எங்களுக்குப் பழம் கொடுத்து விட்டே பறந்து போனது. நான் கடைசிவரை அந்தக் குரங்கைப் பார்க்கவே இல்லை. நிச்சயம் அதுவும் பழம் தரும்படியாகவே இருந்திருக்கும்.

 

கடிதம் படித்த உற்சாகத்தில் அவருக்கு போன் செய்து பேசினேன். “அதிகம் பேசாதீர்கள் எழுதுங்கள் மாது!” என்றார்.

ஆகட்டும் அப்படியே....  கண்பதி தாத்தாவோடு நான் பேச ஆரம்பிக்கிறேன்!