பெண்ணின் அந்தரங்கத்தை எட்டிப் பார்க்க அனுமதி

(முன்குறிப்பு: சில வருடங்களுக்கு முன்பு எழுதிய கட்டுரை இது. என் பழைய டைரியின் பக்கம் என்றும் கொள்ளலாம்.)

 

நடந்து வர வர காமிரா தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. இரண்டு மூன்று பெண் காவலர்கள் அருகிலேயே வந்து கொண்டிருக்கின்றனர். சுற்றிலும் காவல்துறையினர். வக்கீல்கள். காமிராவோடு சில நிருபர்கள். பின்னணியில்  செய்தி வாசிக்கப்பட, வாசிக்கப்பட அவர்கள் அனைவரும் நடந்து கொண்டே இருக்கிறார்கள். காட்சி மாறவில்லை. நடுவில் வருகிற அந்த பெண் மட்டுமே மாறிக் கொண்டு இருக்கிறார்.  ஜெயலட்சுமி நடந்து வருகிற இ டத்தில் ஷெரினா.  அதற்கு முன்பு ஜீவஜோதி. நீதிமன்ற படிக்கட்டுகள் இவர்களின் காலடியோசையை கேட்டுக் கொண்டே இருக்கின்றன.  'மிகுந்த எதிர்பார்ப்பு ஏற்பட்டு இருக்கிறது', 'இந்த வழக்கு மேலும் சூடு பிடிக்கும் என தெரிகிறது', இப்படியே ஒவ்வொரு  நாளும் பத்திரிக்கைகள் விடாமல் தொடர்கின்றன.

'இதெல்லாம் ஒரு  முக்கியமான விஷயமா, அவனும் போடறான்னு இவங்களும் விழுந்து விழுந்து பாக்கிறானுங்க' என்று அலட்சியப்படுத்தும் சிலரும் இருக்கிறார்கள். என்றாலும் ஜெயலட்சுமியின் கதை அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்கிறது. டீக்கடைகளில், அலுவலகங்களில் மட்டுமல்ல, குடும்பங்களுக்குள்ளும் தொடர்ந்து பேசப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறது. செய்திகளுக்குள் அலுக்காமல் மனிதர்கள்  எதையோ தேடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.. 'உல்லாசம்', 'சல்லாபம்' 'சாகசம்' 'வலை விரித்து' போன்ற  வார்த்தைகள் தரும் அர்த்தங்கள் தமிழில் விநோதமானவையாக இருக்கின்றன. சுவராஸ்யம், ஆச்சரியம் எல்லாம் தாண்டி ஒரு உந்துதல் இருப்பதை அறிய முடிகிறது. ஒருவரின், அதிலும் ஒரு பெண்ணின் அந்தரங்கத்தை எட்டிப் பார்க்க அனுமதி கொடுக்க ப்பட்டிருக்கிறது. அதன் ருசி உள்ளுக்குள் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.

ஒரு பெண்ணின் வாழ்க்கையில் ஒரு தொழில் அதிபர். இன்னொரு பெண்ணின் வாழ்க்கையில் அரசியல் பிரமுகர். இந்த பெண்ணின் வாழ்வில் முக்கியமாக காவல் துறையினர். அந்தப் பெண்களின் உடல்களின் வழியாகவே கதைகள் சொல்லப்படுகின்றன. உண்மைகள் வாடி  கிழே விழுந்து கிடக்கின்றன. அவர்களுக்கு அடிப்படையில் தேவையாய் இருந்தது ஒரு வசதியான வாழ்க்கை. அதற்கான பாதைகளைத் தேடுகிற போது அழைத்துச் செல்ல  நீளும் கைவிரல்களில் நகங்களும் நீண்டிருக்கின்றன. இதில் யார் யாரை குற்றம் சுமத்துவது?

காரும் பங்களாக்களும் கிடைக்கின்றன. அதிகாரம் கிடைக்கிறது. மாய உலகத்தில் மிதக்கின்றனர். சூழ்ச்சிகள் நிரம்பிய சதுரங்கத்தில் மனதும், உடலும் காயமேறி பகடைக்காய்களாகின்றனர். திடுமென எல்லாம் கலைகிறது. கணவர் கொலை செய்யப்படுகிறார். வீடு முழுவதும் கஞ்சா வந்து கிடக்கிறது. குழந்தைகளுக்கு ஆபத்து வருகிறது. அலறி எழும்புகின்றனர். சிறகுகள் எல்லாம் உதிர்ந்து கிடக்கின்றன. அகலிகைகளாய் சபிக்கப்படுகின்றனர்.

இந்தப் பெண்கள் தொடர் செய்தியாக வருகிற காலத்தில்தான் வேறு செய்திகளும் அவ்வப்போது வந்து கொண்டிருக்கின்றன. 'கடன் தொல்லையால் தற்கொலை', ' குடும்பத்தோடு விஷமருந்திச் சாவு' அடிக்கடி நடக்கிறது.  அதற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கப்படுவதேயில்லை. அடிப்படையில் இந்த இரண்டிற்குமான காரணம் ஒன்றாகவே இருக்கிறது.  துயரங்களும், நிலையற்றதுமான வாழ்வோடு  எதிர்த்து நின்று போராட முடியாதவர்களின் இரண்டு முகங்கள்தான் இவை. ஒரு முகம் நேர்மை தவற மறுத்து தன்னை அழித்துக் கொள்கிறது. இன்னொன்று நேர்மை தவறி முகத்தை மாற்றிக் கொள்கிறது. இந்த இரண்டாவது முகமே நமது மூளைக்குள் செலுத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.

சமூகம் கற்பித்திருக்கும்  ஒழுக்கம், சட்டங்கள் வகுத்திருக்கும் நெறிகள் இவர்களை எல்லோர் முன்பும் இப்படி கொண்டு வந்து நிறுத்தியிருக்கிறது எனச் சொல்லிவிட முடியாது. எல்லோர் முன்னாலும் குற்றவாளிகளாக நிறுத்தப்பட்டிருந்தாலும், தேவதைகளாக காட்சியளிக்க முடிகிறது இந்தப் பெண்களால். அதுதான்  நடுக்கமேற்படுத்துகிறது. அக்கினிப் பிரவேசம் கதை எழுதிய பிறகு எதிரே வருகிற முன்பின் தெரியாத கார்களிடம் விரல் நீட்டி லிப்ட் கேட்ட பெண்களை பார்க்க முடிந்தது என்று எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தன் ஒருமுறை வருத்தத்தோடு சொன்னார். இந்த எதிர்மறையான உளவியல் பிரச்சினையோடு விஷயங்களைப் பார்த்தால்தான், இந்தக் கதைகள் எங்கே போய் முடியும் என்று  தெரியும். இந்தப் பெண்களை விழுங்குகிற காமிராக்கள் ஒழுக்கம் குறித்தும், கலாச்சாரம் குறித்தும் வேறுவகையான பிம்பங்களையே வெளியே தள்ளுகின்றன.

தமிழகத்தில் இது போன்ற நிகழ்வுகள் மோனிகா லிவின்ஸ்கி சமாச்சாரத்திற்கு முன் இவ்வளவு தூரம் தொடர் பிரபலமானதா என்று யோசிக்க வேண்டியிருக்கிறது. உலகம் முழுவதும் பத்திரிக்கைகளின் விற்பனையில் மோனிகா லிவின்ஸ்கி  ஏற்படுத்திய சாதனை முக்கியமானது. வெள்ளை மாளிகையில் கிளிண்டனின் இருட்டாக மோனிகா லிவின்ஸ்கி காட்சியளித்தார். அவரது உள்ளாடைகள் கூட சாட்சியமானது. நாட்டின் மிக உயர்ந்த பதவியிலிருக்கும் ஒருவரை நோக்கி விரல் நீட்ட இங்குதான் முடியும் என்று அமெரிக்கா தனது ஜனநாயக மாண்புகளை சுதந்திரதேவியைப் போல தூக்கிப் பிடித்து மார்தட்டிக் கொண்டது. பில்கிளிண்டன் தனது  கோர்ட்  கசங்காமல் பாவமன்னிப்புப் பெற்று கௌரவம் பாதிக்கப்படாமலிருந்தார். பிறகு ஒருமுறை இந்தியாவுக்கும் அந்த கனவான் வந்து ராஜஸ்தானில் ஒரு கிராமத்தில் நமது பெண்மக்களோடு நடனமெல்லாம் ஆடினார். இப்போது எல்லாவற்றையும்  தனது சுயசரிதையில் எழுதி பத்திரப்படுத்தியிருக்கிறார். மோனிகா லிவின்ஸ்கியும் தனது சுயசரிதையை எழுதி அமோகமாய் சம்பாதித்துக் கொண்டார்.

இங்கே ஜெயலட்சுமியின் கதையை சினிமாவாக எடுக்கப் போவதாகச் செய்திகள் இருக்கின்றன. யார் குற்றங்கள் செய்தது, அவர்கள் தண்டிக்கப்படுவார்களா என்கிற மர்மங்களின் திரையில் அவர் ஒரு தேவதையாய்  சித்தரிக்கப்பட இருக்கிறார். இளவரசி டயானாவின் காதலை இவர்கள்தான் எழுதினார்கள். அவர் கல்யாணத்தை இவர்கள்தான் பிரமாதப்படுத்தினார்கள். மணவாழ்வின் முரண்பாடுகளை மாறி மாறி எழுதி விவாகரத்தில் கொண்டு போய் நிறுத்தினார்கள். பிறகு டயானாவின் அந்தரங்க வாழ்க்கையை கதை கதையாய் சொன்னார்கள். அவரது காரை துரத்தி மரணத்தை பார்த்தார்கள். அப்புறம் அன்னை தெரசாவிற்கு பக்கத்தில் பெரிதாய் அஞ்சலி செலுத்தி தேவதையாக்கினார்கள்.

'புத்திசாலித்தனமும், நிராசையும் மிக்கவர்களாக தேவதைகள் இருக்கிறார்கள்" என்று கலீல் கிப்ரான் எழுதுகிறார். இங்கு நிராசையின் உருவங்களாக மட்டுமே தேவதைகள் இருக்கிறார்கள். நிராசை கொண்டவர்களே அவர்களை தேவதைகளாக பார்ப்பார்கள். வாழ்க்கையில் சவால்களை எதிர்த்து நின்று போராடுகிறவ ர்களுக்கு இவர்கள் வெறும் பரிதாபத்துக்கு உரியவர்கள் மட்டுமே.

நீதிமன்ற படிக்கட்டுகளில் நடந்து கொண்டிருக்கும் அவர்களது கண்களைப் பாருங்கள். புரியும்.

 

*