கம்மங்குழியாள்

கற்பனையல்ல, நிஜம் இது. திண்டுக்கல் அருகேயுள்ள ஒரு கிராமத்தில், பதினான்கு தலைமுறைகளுக்கு முன்னால் நடந்த கதை. கோகிலாவின் வம்சாவழியினர் இன்றும் ஒவ்வொரு மாதத்தின் கடைசி வெள்ளியில் பூஜை நமஸ்காரங்களோடு அவளை கம்மங்குழியாள் என்று வழிபடுகின்றனர். அறிவொளி இயக்கம் மூலமாக வாய்மொழியாக அறியப்பட்ட வரும் இந்தக் கதையை எழுத்தாளர் மணிமாறன் அவர்கள், நாங்கள் நடத்திய ‘விழுது’ என்னும் சிறுபத்திரிகையில் அறியத் தந்தார்! 

நமது பெரும்பாலான நாட்டுப்புறத் தெய்வங்களுக்குப் பின்னால் இப்படி உயிர்வதை செய்யப்பட்ட சம்பவங்கள் அடர்ந்திருக்கின்றன. மனசாட்சியின் வலி தாங்க முடியாத மனிதர்கள் அவர்களை காலம் காலமாக சுமந்து வந்து கொண்டு இருக்கின்றனர். கம்மங்குழியாள் இன்று ஒரு பெண்தெய்வம். விளக்குகள் அவளுக்காக எரிகின்றன. ஆனால் வாழுகிற காலத்தில்.... 

 

கம்மங்குழியாள்  

அம்மாவின் விசும்பல் அறிந்து கொன்றை மர இலைகள் சன்னமாய் படபடத்துக் கொண்டிருந்தன. அதன் நிழலில் உட்கார்ந்திருந்தான் ராமுத்தச்சன். அதற்குப்பிறகு அவனால் விளக்குகள் செய்ய முடியவில்லை. கோகிலா காலையில் போட்டிருந்த கோலத்தின் மேல் அழுந்தியிருந்த இளவரசனின் தேர்த்தடம் மிரட்சி தந்தது.  

திருணையும் கொன்றை மரங்களும் கடந்த ஐந்தாறு நாட்களாய்   உளிச்சத்தங்களை கேட்டபடி இருந்தன. வரும் பவுர்ணமியில் “இளவரசருக்குத் திருமணம், ஆயிரம் விளக்குகள் அரண்மனைக்கு வேண்டும்” என்று தம்மன் வந்து சொன்னதும்  வீடு முழுவதும் விளக்குகள் முளைத்த மாதிரி சந்தோஷம். சும்மாவா! நிறைய காசுகள் கிடைக்கும். திருணை பூராவும் மா, வேம்பு,கோதகத்தி என்று நிரப்பினான். கோகிலாவை உளியை எடுத்துத்தர கேட்டு, அவள் கையால் வேலை ஆரம்பித்தான். தங்கையின் கைபட்டால்தான் எதுவும் துலங்கும் அவனுக்கு.  

அஞ்சு முகம், ஏழு முகம் கொண்ட விளக்குகளாய் மரங்கள் உருப்பெற்றன. தேய்த்து, தேய்த்து மெருகேற்ற அவை பிரகாசித்தன. இரவெல்லாம் உளிச்சத்தம் கேட்டது. காலையில் எழுந்ததும் அண்ணன் செய்திருக்கும் விளக்குகளை கோகிலா வந்து பார்ப்பாள். மரங்களுக்குப் பக்கத்திலேயே தரையில் ராமுத்தச்சன் தூங்கிக்கொண்டு இருப்பான். பாவம் போல இருக்கும். சாமி அறையிலிருந்து சாம்பிராணி புகை வாசத்தோடு வந்து அவனை அம்மா எழுப்பி நீராகாரம் கொடுப்பாள்.  

இன்று காலையும் அப்படித்தான் விடிந்தது. ராமுத்தச்சன் திரும்பவும் எழுந்து சுறுசுறுப்பானான். கோகிலா வாசல் தெளித்தாள். கோலம் போட்டாள். வீட்டில் அவள் அங்குமிங்கும் நடமாடுவதே மகிழ்ச்சிக்குரியதாக இருக்கும் அண்ணனுக்கு. நெருங்கிய உறவினர்கள் வீட்டுக்கு அவள் ஒருநாள் இரண்டுநாள் போய்விட்டால் கூட உளி வித்தியாசமாய் ஒலிக்கும். அவன் மன ஓட்டங்களை அறுத்துக்கொண்டு குதிரைக் குளம்புகளின் சத்தம் கேட்டது. எழுந்து எட்டிப் பார்த்தான். இளவரசன் தேரில் வந்து கொண்டிருந்தான்.  

ராமுத்தச்சன் பரபரப்பாகி எழுந்து நிற்பதற்குள் தேர் வாசலில் வந்து நின்றது. இளவரசன் இறங்கி வந்தான். அவன் கும்பிடுவதைப் பார்க்காமல் விளக்குகளைப் பார்த்தான். பார்வை மெல்ல சுழன்று வந்த்போது எதோ உறுத்த மேலே பார்த்தான். கோகிலா அம்பாரியில் தலை துவட்டிக்கொண்டு நின்றாள். ராமுத்தச்சன் ஏழுமுகம் கொண்ட விளக்கொன்றை கொண்டு வந்து காட்ட இளவரசன் மேலே அம்பாரியைப் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். ராமுத்தச்சனுக்கு நடுக்கமாகவும், பயமாகவும் இருந்தது. எதோ சொல்ல வாயெடுத்தான். ஒன்றும் வரவில்லை. பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவன் அம்மாவுக்கு செத்துப் போகலாம் போலிருந்தது.  இளவரசன் “யார் அது..” என்றான். செத்துப்போன குரலில் “என் தங்கை” என்றான். “விளக்குகளை இவளிடம் கொடுத்து அரண்மனைக்கு அனுப்பு” சொல்ல்விட்டு இளவரசன் போய்விட்டான்.  

எதுவும் தோன்றாமல் அப்படியே நின்றான் ரமுத்தச்சன். செய்து வைத்திருந்த விளக்குகளை கண்ட மேனிக்கு தூக்கி எறிந்தான். அம்மா வெடித்து அழ, “என்னம்மா...” என கோகிலா பதறி வந்து கட்டிக்கொண்டாள். “என் தங்கமே, என் தங்கமே...” என அவளைப் பார்த்து தலையில் அடித்து அழுதாள். கோகிலாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.  

பவுர்ணமிக்கு நாள் நெருங்க நெருங்க ராமுத்தச்சனுக்கு உலகம் இருட்டிக்கொண்டு வந்தது. கோகிலா போட்ட கோலங்கள் அவனை வதைத்துக்கொண்டு இருந்தன. நடுராத்திரியில் எழுந்து உட்கார்ந்து வானத்தைப் பார்த்திருந்தான். பகலில் திருணையில் முடங்கி கிடந்தான். கோகிலாவுக்கு எல்லாம் புதிராகவும் அதிர்ச்சியாகவும் இருந்தது.  

அன்று அவன் பக்கத்தில் வந்து “அண்ணா” என்று அழைத்தாள். எழுந்து உட்கார்ந்து அவளையேப் பார்த்தது விசித்திரமாயிருந்தது. “உளியை அந்த பலகை மேல் வச்சிருக்கேன். எடுத்துத்தா” என்றான். கொன்றை மரத்தின் அடுத்த பக்கத்தில் அந்தப் பலகைகள் தரையில் வரிசையாய் வைக்கப்பட்டு இருந்தன. கோகிலா எடுக்கப் போனாள். பலகையை மிதித்ததும் அவன் சட்டென ஒடி பலகையை இழுத்தான். கீழே இருந்த குழியில் விழுந்தாள். குழி பூராவும் கம்பரிசி. “அம்மா...!” அலறலோடு வழவழப்பான அரிசிக்குள் போக ஆரம்பித்தாள். ஓடிவந்த அம்மாவின் வாயைப் பொத்தி அவளைக் கட்டிப்பிடித்து முகத்தை வேறு பக்கம் திரும்பிக்கொண்டான். மெல்ல மெல்ல கோகிலா உள்ளே போய்க்கொண்டு இருந்தாள். அம்மாவின் திமிறலை அடக்கி ராமுத்தச்சன் வெறிபித்தவள் மாதிரி நின்றான். “நா ஒங்களுக்கு என்ன பாவம் செஞ்சேன்..” குரல் அடங்கியது. கம்மங்குழி முழுசாக மூடிய பின்னும் மேல் பரப்பில் கொஞ்ச நேரம் துடிப்புகள் இருந்தன.