டைகிரிஸ் அமைதியாக ஓடவில்லை

 

கைகால்கள் கட்டப்பட்ட புறாவின் மீது
மதயானைகளைக் கொண்டு யுத்தம் தொடுக்கச் சென்றான் அவன்.
 
மண்ணில் தன் அலகுகளால் கீறி
அடிபணியமறுத்த அந்த எளிய பறவைதான்
உலகையே அழித்துவிடப் போவதாக அச்சுறுத்தினான்.
 
வெடித்துச் சிதறிய குழந்தைகளின் ஈனக்குரல்களும்,
நெஞ்சிலடித்துக் கதறிய தாய்களின் வானம் நோக்கிய கேவல்களும்,
குருதி சிந்திய அப்பாவி மனிதர்களின் இதயத் துடிப்புகளும்
அந்தப் புறாவின் தொண்டையில் கடைசியாய் அசைந்து கொண்டிருந்தன.
 
கழுத்தை நெறித்துக் கொன்ற புறாவை
புதைத்த இடத்தில் தனது ஷூக்களை வைத்து விட்டு
இதோ இங்கே ஜனநாயகம் பூத்துவிட்டது என மார்தட்டினான்
வண்ணத்துப் பூச்சிகளை வாயில் கவ்விய
பூனையின் கண்களை கொண்டிருந்த அவன்.
 
புறாவின் இறகொன்று
காற்றில் அலைந்து சென்று விழுந்த
நதியின் நீரைப் பருகிய ஒருவர்
கைகளில் இரண்டு ஷூக்களோடு எழுந்து வந்தார்.
 
மீதமிருக்கும் இறகுகள் மண்ணிலிருந்து  

நதியை நோக்கி மெல்ல ஊர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன.