ஆணாதிக்கம், பெண்ணொழுக்கம் மற்றும் விவாதங்கள் - 2

  இப்பதிவின் முதல் பகுதியை இந்த நிமிடம் வரை 738 பேர் வாசித்திருப்பதாகச் சொல்கிறது கூகிள் புள்ளி விபரம். ஆனால் பெரிதாய் விவாதங்கள் இல்லாமல் மௌனம் நிலவுகிறது. எதிர்பார்த்ததுதான். ஒரு பெண், கணவன் அல்லாத உறவில் குழந்தை பெற்றுக்கொண்டு கணவனோடு சேர்ந்து வாழ்வதையும், உண்மையை மறைப்பதையும் நியாயப்படுத்துகிற கதையாக காமாட்சியின் கதை முன்வைக்கப்பட்டு இருந்தது. உள்ளுக்குள் நியாயங்கள் புரிந்தாலும் பொதுவெளியில் பகிரங்கமாக சரியென்பதா என்கிற தயக்கங்கள் வந்திருக்கக் கூடும். அதையும் மீறி, உரையாடியிருக்கிற தியாவின் பேனா, பீர், தர்ஷன், நிக்கிஜான், சிங்கம், கயல் ஆகியோருக்கு நன்றி. பீர் அவர்களும், கயல் அவர்களும் இது சரியே என சொல்லியிருப்பது நம்பிக்கையளிக்கிறது.

காமாட்சியின் கதையில் அவளது கணவன் இன்னொருத்தியோடு உறவு வைத்திருக்கும்போது மௌனமாயிருக்கிற ஊர், காமாட்சியின் ஒழுக்கம் குறித்து சந்தேகம் எழுந்தவுடன், உடனடியாக கூடி விசாரிக்க ஆரம்பிக்கிறது. இதுதான் ஆணாதிக்க சமூகத்தின் அடையாளங்களும், லட்சணங்களும். பெண்ணொழுக்கத்தின் மீது கெட்டிப்படுத்தி வைத்திருக்கிற இறுக்கங்களும். அதனை உடைத்து உண்மையைக் காட்டும்போது சமூகம் தாங்கிக்கொள்ளவும், ஏற்றுக்கொள்ளவும் மறுத்து முகம் திருப்புகிறது. இவைகள் தீர்வுகள் என்பதைக் காட்டிலும், எழுகின்ற கேள்விகளாக பார்ப்பது அவசியமாகிறது. பதில்களை ஆராயவேண்டியதும் பொறுப்பாகிறது.

அடுத்த ஒரு கேள்வியோடு வருகிறார் பேரா.மாடசாமி. “பாரதியின் குயில்பாட்டின் உள் உலகம் பலரும் அறியாதது. வேதாந்தமாக விரித்துப் பொருளுரைக்கலாம் என பாரதி சொன்னதைத் தமிழறிஞர்கள் சிரம் மேல் ஏற்று அநியாயத்துக்கு விரித்து ஒளி மங்கிய புதிர் உலகத்துக்கு இட்டுச் சென்றனர்” எனச்சொல்லும் பேரா.மாடசாமி குயில்பாட்டிற்குள் இருக்கும் பெண் மனதை இப்போது சொல்லத் தொடங்குகிறார்.

முற்பிறப்பில் வீரமுருகன் என்னும் வேடன் மகனாகக் குயில் பிறந்து வளர்ந்தது. ‘சின்னக் குயிலி’ என்பது அதன் பேர். குயிலிக்கு மாமன் மகன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் பேர் மாடன். தினசரி பூவும், தேனும் கொண்டு வந்து அவன் குயிலிக்குத் தருவான். தன்னை மணந்து கொள்ளச் சொல்லிக் கெஞ்சுவான். குயிலியும் அவனுக்கு மாலையிட வாக்களித்தாள். காதல் கொண்டு வாக்களிக்கவில்லை. தினசரி தன் பொருட்டு அவன் வருத்தப்படுவதைக் காண சகிக்காமல் வாக்களித்ததாய் பாரதி கூறுகிறார்.

இந்த நேரத்தில் வசதி படைத்த மொட்டைப் புலியன் தன் மகன் நெட்டைக் குரங்கனுக்குக் குயிலியைப் பெண்கேட்டு வந்தான். குயிலியின் தந்தையும் உடன்பட்டான். நிச்சயதார்த்தம் முடிந்தது. இன்னும் 12 நாட்களில் திருமணம்.

மாடன் மனம் புகைந்து குயிலியிடம் நியாயம் கேட்டான். அதற்கு, “தந்தையின் ஏற்பாட்டின்படி நெட்டைக் குரங்கனுக்கு மனைவியாகப் போனாலும் மூன்று மாதத்திற்குள் ஏதாவது சூழ்ச்சி செய்து, சண்டை போட்டு, தாலியை அவர்களிடமே கழற்றிக் கொடுத்துவிட்டு இங்கே வந்துவிடுவேன்” என குயிலி மாடனுக்கு மறுபடி ஒரு வாக்களித்தாள்.

இந்த நிலையில் காட்டில் விளையாடிக்கொண்டு இருக்கும்போது வேட்டைக்கு வந்த சேரமைந்தனைக் கண்டாள். கண்டதும் மாடனையும், குரங்கனையும் மறந்தாள். மன்னவன் மீது ‘மாமோகம்’ கொண்டு விட்டாள். ‘மன்னவன்தன் திண்தோளை’ச் சேர்ந்து விட்டாள். விடுவார்களா மாடனும், குரங்கனும்.

வெறிகொண்ட குரங்கனும் மாடனும் குயிலியின் மனங்கவர்ந்த வேந்தனைக் கொல்ல, வேந்தன் குரங்கனையும் மாடனையும் கொன்று விடுகிறான். பிறவிகள் தொடர்கின்றன. குயிலி குயில் ஆகிறாள். மன்னவனைக் கவிஞனாகச் சந்திக்கிறாள். காதல் தொடர்கிறது. மாடனும் குரங்கும் பேய்களாகி விடாது துரத்துகிறார்கள் குயிலி கொடுத்த வாக்குறுதியையும், நடந்து முடிந்த நிச்சய தாம்பூலத்தையும் தூக்கிச் சுமந்து கொண்டு.

குயில்பாட்டில் பாரதி உண்டாக்கிய கலாச்சார அதிர்வு இது. பெண்ணுக்குத் திருமணம் பூதாகரமாக்கப்பட்ட விஷயம். மனதுக்குப் பிடித்த துணையும் அபூர்வமான வாய்ப்புதான். இச்சூழலில் மனதுக்குப் பிடித்த துணை வாய்க்கும்போது, முன்னர் கொடுத்த வார்த்தை தவறுவதும், முன்னர் செய்த ஒப்பந்தத்தை மீறுவதும்தான் சரியான நியாயங்கள். கொடுத்த வாக்குக்காக மாடனுக்கு மாலையிடுவதோ, மண ஒப்பந்தத்தை மதிப்பதற்காக குரங்கனுக்குப் பெண்டாட்டி ஆவதோ ஒரு விதத்தில் வாழ்க்கையை இழப்பதுதான். இழப்பு தீர்வு அல்ல. இறுக்கமும் தீர்வல்ல. நெகிழ்வுதான் தீர்வு.

இப்படித்தான் குயில்பாட்டை பேரா.மாடசாமி அவர்கள் பார்க்கிறார். நிறைய தமிழ்ச்சினிமாக்கள் இந்த நேரத்தில் ஞாபகம் வந்தாலும், கே.பாக்கியராஜ் அவர்களின் ‘அந்த 7 நாட்கள்’ படத்தின் கிளைமாக்ஸ் காட்சியை நினைத்துப் பார்க்கத் தோன்றுகிறது. ‘தாலியை அறுத்து எறி’ என்று சொன்னவுடன், கடல் அலைகள் மோதுவதும், காற்று நிற்பதும், உலகமே தலைகீழாய் சுற்றுவதுமான அபத்தங்களின் நடுவே பாரதி எப்பேர்ப்பட்ட சுடராக காட்சியளிக்கிறார். காதல் மற்றும் திருமணங்களில் பெண்களின் சம்மதம், பெண்களின் விருப்பம் குறித்து கவலைப்படாத சமூகத்தில் பாரதி சொல்வது அருவருப்பானதாய்க் கூடத் தோன்றலாம். அது ஆணாதிக்க சமூகத்தின் வெளிப்பாடாகவும், இயல்பாகவும் புரிந்துகொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. 

இன்னும் இருக்கிறது. பேரா.மாடசாமி அடுத்து ஒரு உண்மைச் சம்பவத்தோடு தொடர்கிறார்.

(இறுதிப் பகுதி நாளை)