பாவம், அந்த நாய்!

 ஒரு பழைய துணியோடு மல்லுக்கட்டிக் கொண்டு இருக்கிறது அந்த நாய்.

வாயில் கவ்விக்கொண்டே கொஞ்ச தூரம் ஓடும். கிழே போடும். ஓரிடத்தில் அமைதியாகி, நாக்கு வெளியே தள்ளி மூச்சிறைக்கும். முகர்ந்து பார்க்கும். தள்ளிப் போய் முறைத்துப் பார்க்கும். .பதுங்கும். பின்னங்காலால் மண்ணள்ளிப் போடும். உர்ரென்று துணி மீது பாயும்.. திரும்பவும் கவ்வி, எதோ குழறியபடியே தன்னையே சுற்றும். அப்படியே உட்கார்ந்து ஒரு வெற்றி வீரனைப் போல கம்பீரமாய் தெருவைப் பார்க்கும். சட்டென எழுந்து அந்தப் பக்கமும், இந்தப் பக்கமும் தலையை ஆட்டி துணியைக் கிழித்து எறிய் முயலும். எதோ ஒரு அசைவில் துணி தலையைச் சுற்றிக் கொள்ளவும், அரண்டு போய் வாள் வாள் என கத்திக்கொண்டே அங்குமிங்கும் ஓடியலையும். தலையை மண்ணில் கவிழ்த்தபடியே கொஞ்ச நேரம் அசையாமல் நிற்கும். உதறும். துணி கீழே விழுந்ததும் எட்டிப் போய் நிற்கும். வாலைச் சுருட்டி வைத்துக் கொண்டு பாவம் போல விழிக்கும். தலையை சரித்துக்கொண்டு மீண்டும் துணி அருகில் வரும்.

அசையாமல் கிடந்த அந்தத் துணி நாயின் உயிரை வாங்கிக் கொண்டிருந்தது.