போட்டோ: அமர்ந்திருக்கிறார் மரண முனைகளில்…

இந்தப் படத்தை நண்பர் கவாஸ்கர் அனுப்பி வைத்திருந்தார். பார்க்கவும் தைரியம் வேண்டும்.  படபடவென இருக்கிறது. ஆனால் இவர்களுக்கு வாழ்க்கையே இப்படித்தான்.

தவிப்பையும், தொந்தரவையும் தரும் இந்தப்படத்தைப் பார்த்து நண்பர் எஸ்.வி.வேணுகோபலன் எழுதிய கவிதை இது.

இறங்க வேண்டிய இடமும்
ஏறி மிதிக்க வேண்டிய தடமும்

ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது ரயில்
அமர்ந்திருக்கிறாய் இரண்டு பெட்டிகளின் இடையில்
ஒரு வேகச் சுழற்சியில் தீவிரமாய்ச்சுழலும் ,
மாவு அரவை இயந்திரத்தின்
இரக்கமற்ற இரண்டு உருளைக் கற்கள் இடையே இருப்பதைப் போல்
நாலு கால் பாய்ச்சலில் செல்லும் ஒரு குதிரையின்
வயிற்றைக் கட்டித் தொங்கிக் கொண்டிருப்பதைப் போல்
வாழ்க்கையின் விதியே உதறியபின்னும்
அதன் ஒற்றை மெல்லிழையின் நுனியில் ஒட்டியிருப்பதைப் போல்
எல்லாம் தெரிந்த ஞானியைப் போல்
எதுவும் புரியாத குழந்தையைப் போல்
அமர்ந்திருக்கிறாய் ஒரு வேக வாகனத்தின்
மரண முனைகளில் ஒன்றின் மீது
தூரங்களை விழுங்கி விரைகிறது ரயில்
பசி, பட்டினி, அவச்சொல், அவமதிப்பு
எல்லாம் விழுங்கிய மிரட்சி தெரிகிறது
உனது கண்களில் .......
ஆட்டத்திலிருக்கும் உனது இருப்பையும்
அமைதிப் படுத்துகின்றன
உயரத்தில் தெரியும்
உனது மக்களின் கால்கள்.....
இறங்க வேண்டிய இடத்தை நோக்கிய
காத்திருப்பில் பயணிக்கிறீர்கள் கால காலமாய்..
ஏறி மிதிக்க வேண்டிய இடத்தை
யோசியுங்கள் இனி ஒரு மாற்றமாய்

பிற்சேர்க்கை:
படத்தின் பாதிப்பில் இங்கு இவர்கள் பின்னூட்டங்களையே  கவிதைகளாக தந்திருக்கின்றனர். அவர்களுக்கு நன்றி.  நீங்களும் படைக்கலாமே!

• ராகவன்
• நேசமித்ரன்
• vijaya sankar (ஒரு ஆங்கிலக் கவிதை)
• சுவாமி