தலை மறைவு

குப்பையாகவும், சக்கையாகவும் வீழ்ந்து கிடந்த சுதந்திர தேசத்தின் பழைய நகரம் திடுமென தண்ணீர் தெளித்து எழுப்பி, தலை நிமிர்த்தி உட்கார வைக்கப்பட்டது. அதிகாரிகளும், ஆய்வாளர்களும் மூக்கைப்பொத்திக்கொண்டு தெருவில் வந்து நின்றார்கள். பெருக்கப்பட்ட சாலைகளில் வெள்ளைக்கோடுகள் கிழிக்கப்பட்டன. ஆக்கிரமிப்புகள் அகற்றப்பட்டன. பிளக்ஸ்பேனர்கள் புதிய சுவர்களாய் வானுயர எழும்பின. கொடிகளும், தோரணங்களும் வண்ணங்களாய் பறந்தன.

பார்த்துக்கொண்டு இருந்த அவர்கள் சந்து பொந்துகளிலிருந்து தெறித்து ஓடி தலைமறைவானார்கள். தேடியலைந்த காவல்துறையினரிடம் மனப்பிறழ்வு கொண்ட ஒன்றிரண்டு பேரே பிடிபட்டனர். அவர்களும் கத்தக் கத்த ஓரிடத்தில் அடைக்கப்பட்டனர். தாடி, கந்தல்துணி, கையில் தட்டோடு ஊரெல்லாம் நிறைந்திருக்கும் பிச்சைக்காரர்கள், மந்திரிகள் வரும்போதெல்லாம் விதி போல எப்படி காணாமல் போகிறார்கள் என்பது காவல்துறையினரின் தீவீர புலன்விசாரணையில் இன்று வரை தெரிய வரவில்லை.

பிச்சைக்காரர்களே கண்ணில் படாத, துடைக்கப்பட்டு சுத்தமாயிருந்த, அந்த ஒருநாளில் நகரத்தின் முக்கியவீதியில் மந்திரி கையசைத்துப் போனார். குதிரையின் குளம்படிச் சத்தங்களில் பழகிய காதுகளைக் கொண்டிருந்த அவர்கள் இப்போது தூரத்து சைரன்களின் அலறல்கள் தேய்வதைக் கேட்டபடி மெல்ல வெளியே வந்தனர்.

நகரம் மீண்டும் பழைய நகரமானது.