புத்தரைப் பார்த்தேன்!

போதி மரத்தடியைச் சுற்றி சுற்றி வந்தேன். ஒரு இலையைக் கூட தரையில்  காண முடியவில்லை. காற்றில் உதிரும்  இலைகளுக்கென்று பலர் காத்திருந்தார்கள். அவர்களுடன் போட்டி போடவும் ஒருமாதிரி இருந்தது. இவ்வளவு தூரம் பயணம் செய்து வந்து ஒரு இலையைக் கூட கொண்டு போகாமல் திரும்பவும் மனமில்லை. யாரும் பார்க்காத நேரத்தில் லேசாக குதித்து சில இலைகளைப் பறித்துவிடத் தோன்றியது. அதற்கும் தடை விதிக்கப்பட்டு  இருந்தது. அங்குமிங்கும் சிலர் கண்காணித்துக்கொண்டும் இருந்தனர். உள்ளே சென்று தடாகத்து மீன்களுக்கு பொரி போட்டு மீண்டும் வந்தேன். என் அருகே சருகான இலை ஒன்று விழுந்தது. மீன்களின் கிருபை என்றெண்ணி, எடுத்து நிமிரும்போது, தானும் எத்தனித்து அருகே வந்த வயதான மனிதர் என் முகத்தைப் பார்த்தார். கண்கள் கெஞ்சின. எடுத்ததை அவரிடம் கொடுத்துவிட்டு அண்ணாந்து போதிமரத்தைப் பார்த்தேன். கரைபுரண்டோடிய காலவெள்ளத்திற்குள்ளிருந்த புத்தர் இலைகளின் ஊடே கதிர்களாய் தெரிந்தார்.