மண் வாசித்த புத்தகங்கள்!

சனிக்கிழமை காலை பதினோரு மணியிலிருந்து புத்தகக் கண்காட்சியிலிருந்தேன். உள்ளே புழுக்கமும் வேர்வையுமாய் இருக்க, புத்தகங்களிலிருந்து காற்று வீசிக்கொண்டு இருந்தது. யாரிடமும் நிதானமாக பேசிட முடியவில்லை. பாரதி புத்தகாலயம் நாகராஜன் அவர்களிடம் ஒரு ஐந்து நிமிடங்கள் பேசிவிட்டு காலச்சுவட்டில் நுழைந்துவிட்டேன். அப்புறம் அவர்  இருமுறை போன் செய்து, எங்கு இருக்கிறீர்கள் என கேட்டுவிட்டு, போகும்போது சந்திக்க வேண்டும் என்று சொல்லவும் செய்தார். சந்திக்கவில்லை.

வலைப்பக்கங்களிலிருந்து தொகுக்கப்பட்ட புத்தகங்களை முதன்முதலாக அப்போதுதான் வம்சியில் பார்த்தேன். நன்றாக வந்திருக்கின்றன. ‘பெருவெளிச்சலனங்களில்’ காத்திகைப் பாண்டியன் அவர்களது பதிவின் பாதி ஒரு பக்கம் தாண்டிச் சென்று இருந்தது.  அதாவது 47ம் பக்கத்திற்கு பிறகு 46 வந்து விட்டு இருந்தது. அதனைத் தொடர்ந்து 48ம் பக்கம் வருகிறது. கஷ்டமாக இருந்தது. ‘புத்தகக் கண்காட்சிக்கு கொண்டு வந்துவிட வேண்டுமென்கிற அவசரம். பிரிண்டிங், பைண்டிங்கில் பிசகு” என்று பவாவும் வருத்தப்பட்டார்.

அவ்வப்போது வந்து “இந்தப் புத்தகம் வாங்கி விட்டீர்களா, இதை வாங்கலாமா?” என நான் நின்றிருந்த ஸ்டால்களில் எல்லாம் தோன்றி, உமா மகேஸ்வரன் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தார். சிரித்த முகத்துக்காரர். கும்க்கியோடு சுற்றினேன். சட்டென்று நெருக்கமாகிவிடும் மனிதர். மணிகண்டன் அவர்களை பார்த்தேன். சாரு நிவேதிதா உயிர்மையில் யாருக்கோ புத்தகத்தில் கையெழுத்திட்டுக் கொண்டு இருந்தார். இடையில் வெளியே வந்து வெட்டி வைத்த பழத்துண்டுகள் சாப்பிட்டு மதிய உணவை முடித்துக்கொண்டோம். நான்கு மணிக்குப் போல வெளியே வந்த பிறகு “என்ன அண்ணா, எங்க இருக்கீங்க?” என்று போன் செய்தார் நிலாரசிகன்.

ஞாயிற்றுக் கிழமையும் புத்தகக் கண்காட்சிக்கு செல்லவேண்டும் என்றுதான் நினைத்திருந்தேன். இதற்குமுன்னர் இருமுறை அவசரமாக சென்னைக்கு வந்து சென்ற போதும் எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தன் அவர்களைப் பார்க்க நேரமில்லாமல் போயிருந்தது. இந்த தடவை பார்க்க வேண்டும் என்றிருந்தேன். காலையில் அவர்களே போன் செய்து “எப்போ வர்றீங்க..”என்று கேட்டு விட்டார். இரண்டு மணிநேரம் அவரோடு இருந்தேன். அம்முவை, குழந்தைகளை விசாரித்தார். வலைப்பக்கங்களிலிருந்து தொகுக்கப்பட்ட புத்தகங்களை கொடுத்தேன். லேசாக புரட்டிப் பார்த்துவிட்டு, “நல்ல விஷயம்” என்றார். ஒரு ஆப்பிளை எடுத்து நறுக்கித் தந்தார். புத்தகக் கண் காட்சி குறித்து கேட்டுக் கொண்டார். ‘புகை மற்றும் தண்ணீரை’ சுத்தமாக விட்டு இரண்டு வருடத்திற்கும் மேலாகிறது. கொஞ்சம் தளர்ந்திருந்தாலும் நிதானமாகவும், சாந்தமாகவும் இருக்கிறார். மௌனமான நேரங்களில் டி.வியில், ராமாயணத்தில் அவரது கண்கள் இருந்தன. முப்பது வருடங்களுக்கு முன்பிருந்து அவரது எழுத்துக்களை ஓரளவு அறிந்திருக்கிறேன். இருபது வருடங்களாக அவரை நெருக்கத்தில் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறேன். அவரது பக்கங்களை புரட்டிக்கொண்டு இருந்தேன்.

மதியம் ஒரு மணிக்கு மேல் புத்தகக் கண்காட்சிக்கு சென்று, அவசரம் அவசரமாக 6.30க்கு பஸ்ஸை பிடிக்க முடியும் எனத் தோன்றவில்லை. தீபா வீட்டில் சாப்பிட்டுவிட்டு, தூங்கி விட்டேன். எஸ்.வி.வேணுகோபலன் போன்செய்து “என்ன நீங்கள் புத்தகக் கண்காட்சி வரலையா” என்றார். பவா போன் செய்து. “என்ன மாது, இன்னிக்கு நீங்கள் வந்திருக்கலாமே.... நிறைய பேர் உங்களை விசாரித்தார்கள், இதோ சென்ஷியிடம் பேசுங்கள்’ என்றார். எனக்கு ஆச்சரியமாகவும், சந்தோஷமாகவும் இருந்தது. நான் பேசியது அவருக்கு சரியாக கேட்கவில்லை. பிறகு பேசுகிறேன் என்றார். இன்னொருவரும் பேசினார். அவர் பேசியதும், நான் பேசியதுமே சரியாக கேட்கவில்லை. தண்டோரா பேசினார். பஸ்ஸிற்கு காத்து நிற்கும்போது “அமிர்தவர்ஷிணி அம்மாள்” வந்திருந்தாங்க என்றார் பவா. போன் செய்து அவர்களுக்கு வாழ்த்து சொன்னேன். நிச்சயம் அடுத்த வருடத்திற்குள் அவரது எழுத்துக்கள் ஒரு தொகுப்பாக வரும் என நம்பிக்கை இருக்கிறது.

வண்ண வெளிச்சங்களால் நிரம்பிய சென்னையை விட்டுக் கிளம்பினேன். டாஸ்மார்க் ஒன்றில் வெளியே, சாலையோரம் நின்றபடியே சிலர் குடித்துக்கொண்டு இருந்தனர். இரண்டு பேர் கடுமையாக விவாதித்துக் கொண்டு இருந்தனர். வாகனங்கள் நிரம்பிய சாலை அலுப்பைத் தந்தது. வண்டலூர் தாண்டியபிறகு இருட்டுக்குள்ளும், குளிருக்குள்ளும் பஸ் பயணமானது. பின்னாலிருந்த ஒருவர் “சார் ஜன்னலை சாத்துங்க” என்றார். டி.வியில் தனுஷ் குத்திய குத்தில் தடிமனான ஒருவன் கார் கண்ணாடியையெல்லாம் உடைத்துக்கொண்டு விழுந்தான். தப்பிக்க தூக்கம் வரவில்லை. 

காலையில் 4.30 மணிக்கு சாத்தூர் வந்து சேர்ந்தேன். எங்கும் ஈரமாயிருந்தது. நேற்று மழை பெய்திருக்க வேண்டும். பஸ்ஸை விட்டு இறங்கினேன். அந்த ஆம்னி பஸ்ஸின் பின்னால் வைத்திருந்த அட்டைப்பெட்டியை எடுத்து தரச் சொன்னேன். அந்தத் தம்பி வேகமாகவும், அலட்சியமாகவும் எடுத்து வைக்க, அட்டைப் பெட்டையின் கீழ் பாகம் கிழிய புத்தகங்கள் சடசடவென்று சரிந்தன. மண் வாசித்துக்கொண்டு இருந்தது எழுத்துக்களை.