அவனது பறவை

பகலெல்லாம் வீட்டின் தரை முழுக்க சப்தமிட்டு ஓட்டியவன் கைகளில் இரவின் நிம்மதியாய் இருந்தது அந்த பைக்.
பூஸ்ட் வாங்கியதற்கு இலவசமாய்க் கிடைத்திருந்தது அது.
அருகில் படுத்து அம்மா தட்டிக்கொடுத்தாலும், அப்படிச் சில வேண்டியிருந்தது அவனுக்கு.

எதாவது ஒரு கணத்தில், அவன் கைகளிலிருந்து நழுவினாலும், கண்விழிக்காது கைகள் இருளில் துழாவி பற்றிக்கொள்ளும்.
அந்த பைக்கின் மீது இரவெல்லாம் சவாரி செய்து கொண்டு இருந்தான்.
பிறகு மாமா வாங்கித் தந்த காராக மாறியது அது.
அப்புறம் கடையில் பார்த்து அடம்பிடித்து வாங்கிய விமானமாகியது.
மேகங்கள் அவனை தழுவிச் சென்றன.
ஒருநாள் மாலையில் புத்தகம் ஒன்றை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தவன், இரவில் தலைக்குப் பக்கத்தில் அதை வைத்துக் கொண்டான்.
அதன் படத்திலிருந்த பறவையின் மீது கைகள் இருந்தன.
தூக்கத்தில் அன்று சிரிக்க ஆரம்பித்தான்.
பதறிய அம்மா எழுந்து “என்னம்மா” என்றாள்.
அவனது விரல்கள் பறவையின் மீது தடவிக்கொண்டு இருந்தன.
காலையில் எழுந்து அழ ஆரம்பித்தான்.
நேற்றுப் பார்த்த பறவையை காணவில்லை என்றான்.
”எல்லாப் படங்களும் அப்படியேதான் இருக்கின்றன” அம்மா சொல்லிப் பார்த்தாள்.
“என்ன மாயமோ” என அலுத்தும் போனாள்.
அவனது பறவையை ஒவ்வொரு பக்கமாய் திரும்பத் திரும்பத் தேடிக்கொண்டே இருந்தான் அவன்.