உனக்குப் பின்னால் ஒருவன்

 

ஆஸ்பத்திரியில் இருந்தவனைப் போய்ப் பார்த்தேன். தலையில் கட்டு. இடது முழங்கையிலும் கட்டு. நல்ல வேளை எலும்பு முறிவு இல்லை. முகத்தில் அதிர்ச்சி இருந்தது.

இருக்கன்குடி அம்மன்கோவிலுக்குச் சாமி கும்பிடச் சென்றிருக்கிறான். ஆற்றைத் தாண்டி மரங்களின் ஊடே நடந்து போய்க்கொண்டு இருக்கும்போது எதோ சலசலப்பு கேட்டிருக்கிறது. திரும்பினால், ஒருவன் பின்னால்  விறகுக் கட்டையை ஓங்கிக் கொண்டு வந்திருக்கிறான். தடுத்த கையையும் மீறி தலையில் தாக்கி இருக்கிறது. இவன் கத்திய கத்தலில் அக்கம் பக்கம் இருந்து  ஆட்கள் வர, அடிக்க வந்தவன் ஓடிப் போயிருக்கிறான்.

“யாரு அவன்?”

“எங்க ஊருக்குப் பக்கத்து ஊருதான்”

“பழக்கமானவனா?”

“இரண்டு மூணு தடவப் பாத்துருக்கேன். பேங்குக்கு வரும்போது பேசியிருக்கேன். பழக்கமெல்லாம் பெரிசா இல்ல”

“அப்புறம் ஏன் அடிச்சான்”

“அதான் எதுக்குனே தெரியல”

“பைத்தியமா அவனுக்கு”

“ஆனா ஒரு விஷயம் யோசிச்சா ஞாபகத்துக்கு வருது. ஒருதடவ பேங்க்குக்கு நகை திருப்ப அவன் வந்தான். மணி அப்ப மூணு. இரண்டு மணிக்குள்ள பணம் வாங்குறதும், கொடுக்குறதும் முடிஞ்சிரும். நாளைக்கு வாங்கன்னு சொன்னேன். கண்டிப்பா நகையத் திருப்பணும்னு நின்னான். முடியாதுங்கன்னு சொல்லி அனுப்புனேன். அது நடந்தும் ஒரு வருஷத்துக்கு மேல ஆவுது. அதுக்கா இப்ப வந்து அடிப்பான்?”

அதிர்ச்சியில் இருந்து என்னால் மீளமுடியவில்லை. ஆஸ்பத்திரியை விட்டு வெளியே வந்தேன். பின்னால் யாரோ என்னைத் துரத்திக்கொண்டு இருப்பது போலிருந்தது.

*