“பார்த்துப் போங்க!”

தினமும் அப்பாவுக்கு விடிகாலையில் நடப்பது வழக்கமாயிருந்தது.

பத்ரகாளியம்மன் கோயில் அருகே செல்லும் போது, கந்தல் உடையில் வந்த ஒருவன் அருகில் வந்து முறைத்துவிட்டுச் சென்றதாய் ஒருநாள் சொன்னார்.

என்.ஜி.ஓ காலனியருகே நான்கைந்து நாய்கள் சுற்றி நின்று குரைப்பதாய் இன்னொருநாள் கவலைப்பட்டார்.

பஜாரில் லாரி ஒன்று, சட்டை வேட்டி முழுக்க சேற்றை வாரியிறைத்துச் சென்றதாக பிறிதொருநாள் அங்கலாய்த்தார்.

ஆனாலும் அப்பா நடப்பதை ஒருநாளும் நிறுத்தவில்லை. 

அம்மாவும் “பாத்துப் போங்க” என்று சொல்வதை நிறுத்தவில்லை.